de Belem - sDzielnica Lizbony
Lizbona de Belem - to jedna z największych dzielnic Lizbony, obarczona historycznymi wydarzeniami z nią związanymi. To właśnie stąd wielu portugalskich odkrywców wyruszało na swoje niezwykłe podboje, w poszukiwaniu Nowego Świata, bogactwa i nieznanych cywilizacji. Stąd zatem wypłynęli: Książe Henryk "Żeglarz" (przywódca pierwszej morskiej wyprawy w celu zdobycia Maroko), Bartholomeu Dias (których chciał opłynąć Przylądek Dobrej Nadziei), Ferdinand Magellan (pierwsze wyprawy), Vasco da Gama (szukając nowej drogi do Indii), a Krzysztof Kolumb zatrzymał się tu w drodze powrotnej z Nowego Świata do Europy. Torre de Belem, nazywana także "Wieżą Betlejemską", usytuowana jest w Belem, dzielnicy Lizbony. Dokładniej rzecz ujmując - przeniesiona tu została ze środka morza po wielkim trzęsieniu ziemi w 1755 roku. Wybudowana w latach 1515 - 1520 z polecenia Manuela I Szczęśliwego, jest jednym z przykładów stylu manuelińskiego (portugalski gotyk, rozwijający się za panowania tegoż władcy). Odnajdziemy tu zatem typowe dla tego tylu elementy orientalne, czy rzeźby z elementami morskimi (raczej: żeglarskimi - liny, łańcuchy, instrumenty nawigacyjne). Z kolei elementy mauretańskiego stylu (jakim posługiwał się autor projektu - Francisco de Arruda) objawiają się w łukowych kształtach okien, balkonach oraz żebrowanych kopułach na wieżyczkach obserwacyjnych. Budowla ta pełniła funkcję strażniczą dla portugalskiego portu - wiązało się to z obroną Lizbony od strony rzeki Tag, system ten obejmował także klasztor Hieronimitów, a zainicjował go król Jan II budując
Zobacz mapę satelitarną de Belem!
fortecę w de Cascais oraz inną - imienia św. Sebastiana - w Caparica. W de Belem przez ostatnie lata panowania króla Manuela I wieży strzegł okręt Grande Nau.
Szybko Torre de Belem stało się punktem orientacyjnym dla powracających z długich wypraw żeglarzy. Dumnie reprezentował także morską potęgę swego kraju, później stając się równocześnie więzieniem (znalazł się tu m.in. gen. Józef Bem - 1833 r.). Przez pewien czas był także siedzibą Hiszpanów - rezydował tu książę Alby (1580 r.). W 1840 r., pod wpływem romantycznego pisarza Almeida Garrett, król Ferdynand II w de Belem odrestaurował wieżę, dodając wiele neo-manuelinistycznych elementów, a w 1910 r. Obiekt doczekał się miana Pomnika Narodowego.
Wieżę w de Belem można podzielić na dwie części: bastion i pięcioczęściową wieżę (w północnej części bastionu).
Torre de Belem zbudowany został w kształcie sześciokąta, posiada nisko sklepioną kaplicę (kazamaty) z otworami na siedemnaście armat (był to pierwszy taki budynek, który posiadał dwupoziomowy skład broni, stąd uważa się, że Wieża zapoczątkowała nowy kierunek w militarnej architekturze). W rogach Torre de Belem umieszczone zostały wieżyczki wykończone mauretańskimi kopułami, a na podłogach prezentowane są zwierzęce podobizny (m.in. nosorożca - najprawdopodobniej jest to pierwsza płaskorzeźba w Zachodniej Europie przedstawiająca to zwierze). Na honorowym miejscu stoi rzeźba Madonny z Dzieciątkiem i kiścią winogron. W wyższych częściach Wieży (od zewnątrz) dostrzec można także podobizny św. Wincenta i św. Michała - tutejszych patronów.
Wieża ma 35 metrów wysokości, najniższe piętra znajdują się już pod poziomem wody, na najwyższym powstało oratorium (miejsce modlitwy). Środkowe piętra dekorują liczne balkony ze zdobionymi kolumienkami.
Źródło:
wikipedia.org,
mapy.pomocnik.com,
Tore de Belem,
wikipedia.org